Państwo członkowskie nie może odmówić obniżenia podstawy opodatkowania z powodów innych niż niewywiązywanie się z płatności.

W przypadku chęci korekty “in minus” w wyniku “ulgi na złe długi” państwo członkowskie nie może uzależniać korekty od zakończenia postępowania upadłościowego, które może trwać 10 lat.

Gdy zawarto umowę leasingu finansowego (gdzie VAT jest należny “od razu” “od całości”), a następnie wypowiedziano tą umowę, a przedmiot leasingu został zwrócony, to leasingodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku “in minus”, bo umowa jest rozwiązana, a płatność na pewno nie nastąpi. Nie jest to przypadek korzystania z “ulgi na złe długi”, który objęty jest art. 90.2 VATD.

Nie można odmówić korekty podatku należnego „in minus” (ulga na złe długi) z tego powodu, że nabywca-dłużnik przestał być podatnikiem.

Leasingodawca może skorygować podstawę opodatkowania określoną w ostatecznych decyzjach organów podatkowych, jeżeli umowa leasingu zostaje rozwiązana. Również, jeżeli w prawie państwa członkowskiego nie przewidziano możliwości korekty “in minus” z tytułu braku płatności, ale istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że dług nie zostanie zapłacony.

Nie jest sprzeczne z Dyrektywą VAT wymaganie, aby dostawca poinformował dłużnika o zamiarze dokonania korekty na złe długi (odzyskania VAT z tytułu nieściągalności wierzytelności).